Hayat bir pazar ya işte …
Bende pazara bir tezgah açtım…
Gün oldu menfaat sattım;
Gün oldu çıkar sattım.
Eşim dostum etrafıma doluştular;
Ne var ne yok kapıştılar.
Hayat bu ya işte;
Gün oldu ele düştüm avuç açtım:
Eşim dostum hep kayıplara karıştılar.
Baktım ne dost kaldı nede eş;
Dedim sende gül artık herkezin yüzüne;
Hayat bu işte geçim zor yaşam kalleş;
Yinede doğru diyemedim yalan sözüne;
Doğru diyecek zaten artık sözde kalmadı.
Ekmek bile terazide ağırlığını almadı.
Ekmeğin içi boşaldıkça insanın içide boşaldı.
Şimdilerde zaten kovulacak köyde kalmadı.
Hayat İŞTE..:)
Fuat COŞKUN
26.01.2008
.jpg)
